Hallo,

IK zag dat ik vermeld  sta  in  jullie  register  als  ex  eigenaar  van  een  kajuit  schouw.

Graag  geef  ik  wat  aanvullende informatie.

Ik  kocht  het  bootje van de heer H. H. Blok uit Rheden, ik meen in 1976, De boot verkeerde in een zeer  slechte  staat,  zinkende  maar  met  orgineel  katoenen  tuig  en  een mooie Vire  tweetact  eencilinder motor die je met een koordje moest aantrekken.

Het  mooist  was, het  glimmende  kompashuis  met  kompasje.

Hier  wat  plaatjes  van  de  eerste  dag  in  Rheden  en  op  de  IJssel  van  een  van  de  foto’s haalde ik  de  oude  naam  die  was  ik  vergeten.

Hier lag ze op het zand met 20 centimeter water in de buik.

Volgens  de  heer  Blok  overleefde  het  schip  de  oorlog  ook  in  half gezonken  staat  ergens  in  de  buurt  van  Utrecht  en  zou  het bootje zou ongeveer  uit 1935 stammen. Ik  heb  echter  nergens  iets  kunnen  vinden  wat  meer informatie  geeft  over  bouwjaar  of  bouwer.

Ik  kreeg  er  een  mooi  boek bij over  rond  en  platbodem  jachten  waar  een  nagenoeg  identiek  scheepje  in  getekend  stond. (Dit  boek  gaf  ik  later  door  aan  de  koper)

Eigenlijk  kocht  ik  het  schip  als “model/mal” omdat  ik  naar  voorbeeld  van  vrienden, er een polyester romp omheen wilde zitten. Die vrienden waren daar, met hun ook stokoude grundel,  (als  eerste  in  Nederland?) zeer succesvol in  geslaagd.

De  “Schollevaar”  zoals  ik haar noemde, ze heette  “Vrouwe Katharina. stond  in  de  zogenaamde  cascover, ook  wel  doodskleed  genoemd, een soort doek  met  lijm  het  zat  overal los  en  lekte.

Toen  ik  het bekledings materiaal  verwijderde  op  de  werf  in  Huissen, kreeg  ik  meewarige  blikken  en  troostende  opmerkingen…”stook  haar  maar  op”!

Nou, branden  wilde  ze  niet want ze  stond  dagen  te  lekken  uit  haar  verrotte  planken  en  spanten. Sommige  stukken  kon  je  als  turfmolm  uitnemen.

Ik  was  toen  nog  jong  en  ging  voortvarend  te  werk.Al  het  verrotte  hout  zaagde  ik  er  uit, ook  een  paar spanten, berghout  strijkklampen  potdeksel  achterdek, boegbalk  hekbalk. Na  veel  vernieuwd  te  hebben  en  geheel  blank  geschaafd  was  het  een  mooie basis.

Met  voornoemde  vrienden, rondom een  heel  dikke  laag  polyester  en meerdere glasmatten aangebracht  (eigenlijk  een  boot  op  zich)

De  romp boven water plamuurde  ik  strak  het  dek en  onderwater  slechts  lichtjes  glad.

De  romp  zette  ik  en  een  paar  lagen zwarte epxytarcoat  het  boeiboord  oud  groen, het  dek  bruin  met  stroken  zwart geschilderd  zand  alsof  het  presenning  band  betrof.

Het  kajuitdakje binnenstebuiten gekeerd bisonyl met  aluminium  folie  er  onder  tegen  doorslaan  van  de  ondergrond. Dit  leek  erg  op  geschilderd  katoen  zoals  het  orgineel  was.

Na  afwerking, nieuwe  stootlijsten, potdek, voetlijsten, waterdorpels langs de kajuit, strijkklampen, boeg  en  hekbalk  bolders voor,  aangebracht  dit  allemaal mooi in  de  blanke lak. De mast  deed  een kennis, voor de lol, prachtig blank in de Bernarolie,  als nieuw, hij  lakte  het  topje  wit.

Ook  vernieuwde  ik  later nog de  mastkoker.

Met  veel  liefde  alles mooi afgewerkt.

Een mooie met houtsnijwerk versierde bedelbalk naar voorbeeld van een fries boatsje werd gemaakt door een vriendin, Leontien v. d Zande.

Het zinken dagwatertankje  met  koperen  kraantje gerepareerd, de  orginele  patrijspoorten  gepolijst. De nieuwe kastdeurpaneeltjes  voorzag  ik  van  een  uitgezaagde  Turkse  knoop, (nu  een  hartje  zie  ik).

Nieuwe  kussens, (ik maakte een schap  aan  weerskanten,  ook als  rugleuning dat is  niet  orgineel.)

De  vrouw  van  de  werfbaas  haakte  de  gordijntjes, die  zijn  er  nog  steeds zijn zag  ik.

Een  jaar  voer  ik  met  het (erg oude) katoenen  tuig, maar  dat  scheurde  met  harde  wind, bovendien  was  het  lastig  met  vocht, en dat tuig is  later toch nog naar  een  ander  museum  bootje  gegaan.

Het  Mooie  donkere  dacron  tuig,  maakte Verschuur uit Spakenburg naar ik meen kostte 1200,-

Het tuig  stond  fantastisch  en  ik  maakte  er  samen  met  een  Smid  uit Utrecht  twee  prachtige  groot schoot  (Hakblok) blokken  voor, met  echte  pokhouten  schijven.

Ook  maakte  ik  een  afdektent  over  de  hele  boot  met  elastieken  onder  het  berghout,  die  als  gegoten  zat, dus  geen  zorgen  over  een  natte  boot

Mijn  vrouw  en  ik  hebben  geweldige  zeiltochten  ondernomen  voor  het  eerst  op  echt  groot

Water, de  Wadden, Zeeland  en  IJsselmeer  maar  ook  het  Amsterdamrijnkanaal de  Merwede, Rijn  Randmeren, De  IJssel enz. Spannend  met  weinig  ervaring  en  een  heel  klein  bootje.

Het  schouwtje  bleek  verrassend  snel  (door  het  geringe  gewicht  ze  was  niet  meer  nat) en zeker ook het mooie  tuig. Achterin Lag  er  wat  lood  en  ijzer  om  de  schroef  enigszins  onder  water  te  houden.

Menig  scherp  jachtje, ben  ik  tot  verbazing  van  de  ingehaalde,  voorbij  gezeild.

De  foto  hieronder  met  het  oude  tuig, ook  best  snel.

Ik  hoorde  van  Henk  (de  koper) dat  Piersma  uit  Heeg  dat  ook  opgevallen  was  en  die  bood  grof  geld  voor  dat  tuig.

Henk  verzocht  mij  een  jaar  na  aankoop  een  schade  te  herstellen, ze  was  van  de  bootwagen  gevallen  door  een  afgebroken  steun! Hoe  ik  ook  zocht, het  scheepje  was  zo  sterk  er  was  slechts  een  paar  millimeter diepe, lange kras  op  de  zijkant  te  vinden. (Niet  door  het  polyester  van ik  schat  gemiddeld minimaal 5 mm en op  alle  hoeken  het  dubbeldik.

Het  ontbreken van ballast had ook  een nadeel, de stabiliteit was laten we zeggen “levendig” en er was en geen zelflozende  kuip.

Dus  ooit  met  heel  slecht  weer,  voor  Stavoren  kregen  we  erg  veel  water  over  de  kuiprand  en  vreesde  mensen op  de  kant  dat  we  het met die grote golven en harde wind,het niet  zouden  redden  om veilig binnen  te  lopen. Met halve wind en gereefde fok,  schepte we gewoon met elke golf tientallen liters water. Pal voor de wind lukte het uiteindelijk wel maar dat duurde lang. Toen  we  uiteindelijk binnen  waren, klapte de mensen op het hoofd en hielpen ons  de  boot  leeg  te  pompen.(dat  waren  nog  eens  tijden)

Deze  ervaring  was  doorslaggevend,  de  zee  trok  en ik besefte dat ik dan toch echt wel iets zeewaardigers nodig zou hebben.

Na  vele  verre  reizen  op  zee (met onze toen aangeschafte Raider 35 van Frans Maas uit 1971, nog steeds in bezit) denk  ik  nog  wel  eens  met  weemoed  terug  aan  mijn  geliefde  scheepje.

Ik  weet  niet  precies  maar  tien  twaalf  jaar  geleden  zag  ik  haar  terug  vlak  voor  Staveren  met  Henk  aan  het  roer. Hij  was  er  mee  naar  Denemarken  geweest  vertelde  hij  me.

Nederlands water  is  met  een  platbodem  als  de  Schollevaer  “heel  dicht  bij  het  paradijs”

Met  vr. Gr. Ad  kuiper  Oosterbeek